40 سال سیاست اسلامیزاسیون ایران، به تباهی کشور، جامعه و محیط زیست انجامیده و اکنون پیامدهای ویرانگرانه اسلام سیاسی در ایران چون دمل چرکینی سر باز کرده است. جامعه ایران همزمان با بحران سیاسی، بحران فرهنگی، بحران اقتصادی و بحران زیست محیطی دست به گریبان شده است. بحران آب بتدریج به جنگ آب تحول می یابد و نمونه های آنرا در سال های گذشته در منطق لرنشین (سرچشمه آب) مشاهده کردیم. باندهای مافیائی حکومتی بر اساس منافع شبکه های مافیائی سیاست استفاده از آب را در دستور قرار داده و باعث نابودی کشاورزی مناطق لرنشین، بی آبی مردم و عدم توزیع کارشناسانه و عادلانه آب شده اند.
رسانه حکومتی عصر نو دیروز از قول “نماینده” یزد، مسائلی را بازتاب داد که بیانگر سردرگمی ذاتی دست اندرکاران نظام نکبت بار اسلامی می باشد.
سید ابوالفضل موسوی نماینده مردم یزد در مجلس شورای اسلامی (ملاخانه) در مورد بحران آب در کشورگفت:
“قطع شدن انتقال آب از زاینده رود توسط مردم/ مسیری که آب را به یزد می‌برد 10 بار مورد تعرض قرار گرفته است. در حال حاضر ما حتی در بحث آب آشامیدنی نیز مشکل داریم.
در اینکه آب نیست شکی نیست و در اینکه چندسالی است ما سیر نزولی داشته ایم نیز شکی نیست و این در حالی است که همه ما به آب نیاز داریم.
عضو کمیسیون عمران در گفت‌وگو با عصر ایران ادامه داد: خیلی از مشاغل استان های یزد، اصفهان ،چهارمحال بختیاری و‌خوزستان متکی بر کشاورزی است و همه آب خواه هستند، در دوره ای ما سد تاسیس می کردیم و آب جمع می کردیم اما در حال حاضر موضوع آب بین حوزه ای نیز منتفی شده است. این نماینده مجلس خاطر نشان کرد: ما یک مرکز بارش داریم که سمت زاگرس است و استان‌های چهارمحال بختیاری و قسمتی از لرستان را شامل می شود و سرچشمه رودخانه های کرخه و کارون نیز هست و اگر بخواهیم این آب را توزیع کنیم چون منشا آن این استانها است لذا صاحبان خاص خود را دارد و اگر برفرض مثال بخواهیم از این آب برای استان ها چون یزد و کرمان استفاده کنیم باید با تصمیم حاکمیت باشد.
موسوی با اشاره به حساسیت مردم در مورد آب گفت:در طی ۴الی ۵ ماه اخیر بیش از ده بار انتقال آب بین حوزه ای از زاینده رود توسط مردم قطع شده است، در مسیری که آب به سمت یزد می آید 10 بار به این آب تعرض شده است و‌آخرین بار آن هفته گذشته بود که سه حوزچه را شکسته بودند و آخرین بار حتی با بیل مکانیکی اقدام به شکستن این حوزچه ها کرده بودند.
وی با تاکید بر اینکه حفظ امنیت در این بخش به عهده وزارت کشور گفت: طول لوله انتقال بیش از صد کیلومتر است و نیروی انتظامی اذعان کرد که نمی تواند برای حفاظت از این مسیر نیرو بگذارد.”
حکومت اسلامی در جایگاه سیاسی، فرهنگی و اخلاقی قرار ندارد که بتواند برای مسائل ایران راه حل ارائه دهد. تجربه چهل سال گذشته و سیاست های پیشاقرون وسطائی حاکمان حکایت از بی صلاحیتی کامل و ناکارائی نظام اسلامی در ایران دارد.
جامعه ایرانی نیاز به اراده سیاسی ملی، دمکراتیک، سوسیال و معطوف به خودمدیریتی ساکنان کشور داشته و بدون انتقال قدرت بمردم و دخالتگری آنها در سرنوشت خود، نه می توان راه حلی مردمی و کارشناسانه یافت و نه راه حل ها ضمانت اجرائی دارند. آب جنوب و مرکز از محروم ترین منطقه کشور، یعنی سرزمین های لرنشین تامین می شوند و بهای سودهای کلان کارخانه ها و باغ های پسته برخی استانها، خانه خرابی مردمان لرنشین بوده است.
حل بحران اب بدون دخالت صاحبان آب در تامین مصرف خود، توزیع عادلانه آن ناممکن است. از اینرو ما مردمان مناطق لرنشین باید پرچمدار خودمدیریتی سوسیال و لائیک دمکراتیک باشیم تا بتوانیم نه تنها مشکل خود را حل کنیم، بلکه در توزیع عادلانه آب هم نظارت کنیم و نظاره گر غیرفعال صدور آب به کویت و عراق، و تشنگی خرمشهری ها و .. نباشیم.
واقعیت این است که؛
حکومت اسلامی متعهد به اسلام است و نه ایران، و از همینرو نه تنها به غارت نفت، گاز و خاک ایران رحم نکرده، بلکه آب ما را هم به کشورهای همجوار میفروشد و شهروندان مناطق لرنشین، خوزستان و .. را خالی از سکنه می کند.
ما این سیاست حکومت را رد کرده و راه حل را در سرنگونی رژیم بدکاره و بیگانه با ایران و ایرانیت می دانیم.
